Contact

Over mezelf Geboren op 9-02-1953 te Oostende, als zoon van August Michiels .Het aanvoelen en bewerken van verschillende materialen werd reeds vroeg aangeleerd in het atelier van vader Gust Michiels, versterkt door een schoolopleiding bouwkundig tekenaar . De gave en de kennis worden aangevuld met praktijk in het atelier .Na jaren rijpen van ideeën, en het opslaan van levenservaring, komt de doorbraak van een eigen kunsttaal............“Triangulair” samenhangend door driehoeken, in ieder vlak zijn kleur, vormgeving en expressie gevangen. Door gebruik te maken van verschillende diciplines , als grafiek ,pastel, schilderen en beeldhouwen, met als belangrijkste begrip“ de driehoek in al zijn facetten” en deze samen te laten smelten, ontstaat een geheel van figuratie en stijl.  Jan Michiels Kunstcritici schrijven. Ondanks de strenge beperking van het stapelen en het in elkaar passen van driehoeken, is de diversiteit van zijn figuren en taferelengroot. Soms bereikt hij een fantasmagorische sfeer die iets surrealistisch heeft. Een andere keer denkt men aan een art-deco figuur. Nog een andere keer verrast een veelheid van kleuren die allen hun eigen ruimte hebben ingenomen en daarvan niet afwijken. Sommige van zijn naakten, lijken heel even irëeel en oogt dan weer sensueel omwille van de houding en de gebaren maar ook door de vormentaal. Driehoek en druppel. Het klinkt vreemd, maar zij zijn de krachtlijnen van zijn oeuvre van vandaag. Alle verhoudingen in acht genomen, zou men kunnen stellen dat het ene de herkansing is van een opbouw en het andere de ervaring van bloei, van volheid, van leven. Lijn en glooiing, geometrie en sensualiteit ontmoeten elkaar. Beiden incarneren een vorm van perfectie, één die de natuur evoceert, een andere die meer met cultuur te maken heeft. Beiden zijn hoekstenen in hun genre. Hugo Brutin De dromen van Jan Michiels spelen zich af in zich herhalende driehoeks-verhoudingen. Schrik niet, als bouwkundig tekenaar moet de kunstenaar vertrouwd zijn met de vormen van geometrie die ik hier voorzichtig en met zorg uitspreek: triangulatie en trigonometrie. Als een eigenzinnige landmeter wandelt Jan het menselijk lichaam af om het te verkavelen. Zoals Caesar verdeelde en heerste, zo heerst hij. Zoals Da Vinci het lichaam vastpinde op het getal 1,618, zo verdeelt, ontleedt en reconstrueert hij zijn bronzen figuren tot in primaire, anatomische eenheden, met name driehoeken. Insiders spreken over zijn werk als zijnde ‘triangulaire kunst’.      Dat was in den beginne. En wat gebeurde intussen. Beste genodigden, sta me de volgende metafoor toe. Kijk, ik teken een driehoek, hang hem op aan één van zijn punten en prik er bovenaan een gaatje in waardoorheen ik water laat lopen. En zie, door het gewicht ende plasticiteit van die vloeistof rekt en zwelt mijn driehoek. Zijn scherpe omlijning wordt milder en vervaagt tot we een perfect afgeronde vorm krijgen met het uitzicht van..... jawel, een druppel. We gaan over naar trigonometrie: de meervoudige driehoek als skelet voor een bolvorm. Met andere woorden: in recenter werk toont hij ons zijn facinatie voor de druppel. Om hierbij de onverbeterlijke vormgeving van de zwaartekracht evenaren, moet je zowaar een vakman zijn. En om in die perfecte vorm nog plaats te maken voor een dromende enkeling, zo’n opgekrulde eenzame vorm, moet je dat vakmanschap behoorlijk updaten met poëzie. Voorwaar, Jan Michiels is nog meer dan beeldhouwer, schilder en graficus. Jef Vromant Met dank aan mijn vrouw Patricia,die mij al die jaren steunde.

Atelier te bezoeken op afspraak. Kom gerust langs en bel aan Welkom   Jan en Patje